The story sofar

Dat kleine meisje groot worden dat weten we nu inmidels wel, time flies! Het hele kleine is er idd snel van af en oe wat kunnen onze beebs al veel. Allemaal zo waar en ook allemaal ow zo leuk maar ben ik dan de enige die vind dat het zo nu en dat echt heavy shit is?? Natuurlijk geniet ik iedere dag vollop van ons meisje en is mini-me vreselijk lief,leuk, grappig en de mooiste die er is. Maar god o god, wat gebeurt er veel met je als moeder zijnde! Nou moet ik zeggen dat ik als persoonszijnde al een emotioneel wezen ben en vrij moeilijk de dingen van me af kan zetten, wat niet weg neemt dat ik een goed persoon ben. Soms misschien wel té goed, in die zin dat ik mezelf zo nu en dan wel eens vergeet, ja ja dat blijkt zo te zijn volgens de mensen om mij heen.. Want sinds de komst van ons meisje kom ik mijzelf vaker tegen dan ever, en ik kan je zeggen dat dat niet altijd even leuk is en/of op het juiste moment. Nu heb ik nl de eigenschap om steeds maar door te blijven gan, want da is het maar af of laten we het maar zo of zo doen want dat vind die of die ja zo leuk. Ook ben ik erg goed in of moet ik zeggen kan ik niet goed tegen, als de dingen anders gaan. Ik heb de neiging om de dingen hoe ik het in mijn hoofd heb ook zo te moeten laten gebeuren. Nee, lieve lezer dan heb ik het niet over het pushen van mijn zin (ik wil het ik wil het ik wil het) nee ik zie dat dan zo voor me , voor mij is dan een meer dan normaal iets dat dat dan ook zo gaat. Ik heb bv altijd gedacht dat beebs sowieso slapen tussen 12-15 uur, en dan wel 2uurtjes! Nou dat kan ik hier dus wel vergeten, ons meisje is nl niet zon schone slaapster en als ze geen zin heeft dan is het helemaal feest. Waardoor ik meteen van me aprespo ben en me moet bedapperen om niet aan mezlef te gaan twijfelen,zucht. Sinds dochterlief besloot dat het tijd werd om te gaan lopen (10,5mnd) is haar eigen wil ook mee gaan lopen, ja wel heel staps gewijs maar oeoeoe het is me er 1tje. Begrijp me niet verkeerd ik ben erg gelukkig met my life alleen die veranderingen, ja ik kan er gewoon moeilijk mee om gaan, doe zooo mn best mr oe ik ben me er ook 1tje hoor. Inmiddels ben ik er wel achter dat een beetje meer me-ime helemaal niet erg is en dat maakt me al helemaal geen slechte moeder. En ik moet je eggen ik vind het heerlijk om alleen te zijn , vorige week ben ik 4 uur lang naar een mini kuur oord geweest heerlijk badderen en mini sauna, ik had er zo een week kunnen blijven(overdrijven kan ik ook goed...). De energie die ik er weer voor trg krijg en de rust die ik weer terug heb maakt mij weer een geduldige mama en vriendin. Dus de moed en wil is er, nu nog de tijd. Tijd zal het leren. Ooit zal ik rustiger, gemakkelijker voor mijzelf zijn en ow zo liever voor me, myself and I!

Geduld is een schone zaak en ik ben zo vies.................